بایگانی دسته: فرهنگی

آري انگـارکه تو آمدي يا نه، تو را آورده اند. پهن كرده اند توي حياط، زير آفتاب، كنار حوض ماهي هاي قـرمز، بغل گلدان هاي شعمداني صورتی، روي ياس هاي سفيد كنـار ديوار، پارچه اي سفيد به دورت پيچيده اند. بي اعتنا و بدون هيچ احساسي، خوابيـده اي و من به كنار. حتي ملاحظه ی اين همه آدمهـاي دور و برت را هم نمي كـني، نمي دانم چرا ؟

از صداي قرآن و طاق نصرتِ سر كوچه فهمیدم بايد حتماً يه خبرايي باشه. آخه مادر و بقيه برخلاف تو، لباس سياه به تن دارند. به من گفته بودی سياه نشانه عزاست. حالا مگه چه اتفاقي افتاده؟ اومدنت که باعث خوشحالیه؟ من که گیج شدم .این همه آدم اومدن که تو را ببینند، اونوقت تو اینقدر راحت خوابیده ای. بابا جون پارچه سفيد رو از سرت بردار و ببين كه چطور مـادركنـار تو گريه و زاري مي كنه؟ يعني اينقـدر خوابيدنت گريه و زاري داره؟ نمي دونم .چند تا ازخانم هاي فاميل هم كنار مادر هستند. اشك هاي اونو پاك مي كنند و نمي ذارند گريه و زاري كنه. يه جورايي دلداريش مي دند، تندتند هم بهش مي گَن خودشو كنترل كنه. اصرار دارند كه اونو از كنار تو بلند كنند و ببرند توي اتاق. آخه راست مي گن. مامان انگـار حرفهاي شما يادش رفتـه، چون روسري اش درست نيست و صداي ناله اش را من هم مي شنوم، چه برسه به اين همه نامحرم .

اصلا نمي دونم، امروز روز عجيبيه. مادر با اين همه آدمهايي كه اومدند خونه ی ما همچنان نشسته و خانوم هاي ديگه خرما پخش می کنند و حلوا تعارف مي كنند.البته بعضي ها شون يه جـوري به من نگاه مـي كنند، بين خودشان پچ پچ مي كنند كه چه زود بود يتيم بشه. نمي دونم چه شديم. ولي فكر مي كنم كار سختي را قبول كرديم .عده اي دست به سرم مي كشند و مي گويند: انشا الله غم آخرتون باشه، خدا صبر بده. عجب آدمهاي بيكاري پيدا مي شن. خب بابام خوابيده، آخرش که بيدار مي شه؟!

اين همه صبر كردم كه بيـاد، حالا كه اومده، حتما خسته بوده كه اينطوري خوابيده .آخه بعد از چند سال که مامان می گفت بابا رفته سفر، تازه برگشته. هرچي باشه مگه چقدر مي خواد بخوابه كه خدا صبر بده. اين كه غم و قصه نداره، نكنه خوابيدن اين دفعه تو با دفعات قبل فرق داره؟ من از كجـا بدونم! كسي كه به من جواب نمي ده؟ هركسي مي رسـه مي گه طفلك. با زبان بي زباني مي گن: حيـف شد باباش مرد. پیشِ خودم فکر می کنم اينا چقدر ساده اند كه فكر مي كنند بابام مرده. بابام تازه از سفر اومده. امان از حرف مردم.

خسته شدم از حرفهاي مردم. پا شدم كه توي حياط بگردم، مگه جا هست، اين مردم كار ندارند. عجبـا يكي گوشه ی حياط چفيه رو روي دهنش گذاشته و گريه مي كنه. اما صداش در نمي آد. با ديدن من انگار يه جورایی شد. از همه جالبتر بَر و بچه هاي كوچه اند كه سعي مي كنند يه جورايي خودشون رو به من بچسبونند. هر جا می رَم، همراه من هستند. گريه مي كنند و انگـار دلشون به حال من مي سوزه. زار مي زنند كه من هم گريه كنم اما خيال كردند. به كوري چشم اونا هم كه شده گريه نمي كنم، چقدر حسودند. سحـر داشت به من مي گفت که باباي تو مرده که یکدفعه پري محكم مي زنه توي دهنش و مي گه شهيد شده، نمرده، زنده هست .

من نمـي دونم كه چي مـي گن. حالا كنار توام، چيكار كار كنم، خسته شدم. گل كنار عكس تو را پرپر مي كنم و روي پارچه سفيدت مي ريزم شايد با اين بوها زودتر بيدار بشي. سرم را مي زارم رو سينه ات امـا انگار نفس كشيدنت را هم فرا موش كردي. گلدون هاي شعمداني عجيب برايت دلواپسند.

بی توجه به ساعت شني، تو را در آغوش گرفته ام. مادر به من آموخت همچون دختران صحرا منتظر و اميدوار برگشتن پدرم باشم. نكنه صحراي اين جا بي وفايي بكنه. باباجـون اين دفعه را قول بده كه پيش من بمـوني. اگه بري، مردم منو به همديگه نشون مي دن. من ديگه طاقت ندارم، به من بگن: باباش رفته سفر .

بغض انتظارم مي شكنـه. وقتي پارچه سفيد رو از روي سرت بر مـي دارم، شاخ درآوردم .ديدم كه آب شدي و به جز چند تا استخوان و پلاك چيز ديگري نيست. این رسم ما نبود. حالا که نمی خواستی بیای اینا،چی بود فرستادی.اينجـا بود كه خيالم راحت شد كه تو واقعا نمرده اي. داد زدم باباي من زنده است. یکی اومد گریه کنون من و بغل زد و برد. پس بيا من و ببر. بخاطر يه دل بيا، همون دلي كه صاحبش سكينه است.

برای همه, به تو اما برای خودم, دانشجویی, دانشگاهی, دستنوشته ها, زادگاه من, فرهنگی

سکوت عشق،سروش دل

اردیبهشت 2, 1394 درویشی داود ۱ دیدگاه

مجموعه دستنوشته و دلنوشته های

داود درویشی سلوکلایی

با عنوان

سکوت عشق، سروش دل

توسط انتشارات مولفان تهران به چاپ رسیده است.

بعد از کتاب مبانی تحقیق درعملیات انتشارات علوم رایانه این دومین کتاب ایشان می باشد.

برخی از عناوین آن عبارتند از:

افرادي از تبار مهرباني و صفا

اگر من براي تو بودم

علاقه در انتظار منتظر

عالم رياضيات و رياضيات عالم

عقل نه عشق

الفباي خلقت

آرامش قبل طوفان يا آرام بودن در دل طوفان

از سياه مردم غريب قربت

آزادي

اشك عشق

بال و پر عشق

برگ زرين دانشجويي

باور بزرگي

به همين سادگي

جوانان ما زياده طلب شده‌اند

به من مي‌گي دهاتي

بوسه بر لب گذر

بوي بهشت زهرا

چرا عاشق اونباشم

چرا اسب حيوان نجيبي است

دال مهدي، عشق زهرا

دم مسيحايي ات

در خيال داود

در نهايت بي نهايت

دو ركعت نماز عشق

عيد است اما

ارتباط يا هراس

عشق زميني يا آسماني

عشق ورزي يا دوست داشتن

ازدواج ارتباط سرگرمي

فرهنگ حجاب

فريب گل گندم

فن دلبري

فصل عاشقي من و دل

حجاب و ديدگاه فرهنگي

گنبد زرد رضا

گل من

هدف يا سرگرمي

همسفر دل

حيوانات در گذر زندگي

خواب ناز بابا

اين همه درد چرا؟

خانه‌اي به نام دل

لبخند گل

خطر عاشقي در مازندران

خودم را گم کرده ام

ليلي زنه يا مرد

لطف حق

من مانده ام اينجا

من و تنهايي

مسير يا مقصد

مرواريد دل

ناكجا آباد دل

نجات وسوسه

نوشتن شور عاشقانه

نيش يا نوش

پروانه يا بلبل

سفري به نا كجا آباد دل

سفيدي مريم ، طلايي رضا

شبی در آغوش دلبر

صرف خواستن و توانستن

سكوت عشق

تقديم به بهترين يار

تجديد چاپ عشق

تعصبات بي مورد و عشق ورزي بيجا

تك ستاره خيال

ترنم هاي عاشقانه

تويي كه آرام جاني

توتم من

و ما ستاره هاي دنباله داريم

و تو آمدي و گفتي

يك حس گمشده

زمزمه مبهم آب

تخم مرغ طلایی

منصوره و منصوره

شیرینی آشتی

غفلت یا تهمت

هزار توی آدما

از من تا او

ختم ماجرا پیدا

جشن فارغ التحصیلی 77

برای همه, فرهنگی

بهار است و …

اسفند 29, 1393 درویشی داود دیدگاه‌تان را بنویسید:

به نام تغيير دهنده تغيير ناپذير

از خداي متعال مي خواهم كه حال ما به احسن حال تحويل كند. به من توانايي عبادت و شكرگذاري نعمات خود را عطا كند. مرا به راه راست هدايت كند. به او توكل مي كنم و همه اميدم اوست. اي خداي عاشقان اين قدر ما را پريشان مكن. عيد است اما انگار بادي از سوي يار نمي وزد. من به او علاقه مندم اما او چطور. به من نيرو و قدرتي بده كه بتوانم با روي خوش با مردم برخورد كنم و در روابط اجتماعي خود با ديگران موفق باشم. از خداي متعال كمك مي خواهم در تصميم گيريهايم در حوادث تلخ و شادي كه برايم پيش مي آيد. خدايا زباني به من بده تا بتوانم حرفها و عقايدم را به ديگران بفهمانم. به من كمك كن تا در تصميماتم مصمم بمانم. صبري به من عنايت كن تا صبر پيشه كنم. من خود را به تو مي سپارم و به هرچه كه برايم صلاح مي داني راضي ام. گناهانم را با قلم عفو خود پاك كن و دل سياهم را از زنگار، آلودگي و گناهان پاك بگردان. هر كسي در جهان يک آرزويي دارد. آرزوي من اين است كه نريزه آبرويم. هر جا كه پيشروي كردم درگناه، تابلوي ايست را نشانم دادي. به اميد كرمت اي ستار معاصي عاصيان و اي خداي دانا و توانا. اي بزرگ بي همتا. كم ما و كرمت. چشم ما منتظر مرحمتت. دل ما جايگاهت. سرنوشت ما و قدرت الهي ات. اي معشوقه هميشه عاشقم.

در نوروز فاطمی آروزی بهترین ها را برای شما از خدائند متعال دارم.

فرهنگی

احادیثی از امام حسین(ع)

آبان 2, 1393 درویشی داود ۱ دیدگاه

20حدیث از امام حسین (ع)

20حدیث از امام حسین (ع)

حدیث (1) امام حسین علیه السلام فرمودند:

لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب

جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد.(تحف العقول ، ص 251)